maandag 21 juli 2014

Tuinenreis Parijs 28 mei tm 1 juni. Dag 3, Cimetière du Père Lachaise, Roseraie de l'Haye, Jardin Albert Kahn en Prac La Bagatelle.

We beginnen de dag op een begraafplaats en niet zo maar een begraafplaats maar de Cimetière du Père Lachaise. Ooit was hier op het glooiende terrein een landgoed met boomgaard van de Jezuïtische priester van adelijke afkomst Francois d'Aix de La Chaisse die bekend stond als de biechtvader van koning Lodewijk XIV. Na de Franse revolutie werd de grond eigendom van de stad Parijs en in 1804 maakte men er een begraafplaats van die vernoemd werd naar Francois d'Aix de La Chaise. Het terrein is ruim 43 ha groot en veel beroemdheden liggen hier begraven zoals, Oscar Wilde, Chopin, Edith Piaff, Jim Morrisson en Karel Appel.
 

De hoge muur met toegangspoort.
 Als eerste zoeken we met behulp van de plattegrond naar het graf van Abélard en Heloise, de Franse Romeo en Julia. Een liefdespaar dat elkaar tijdens hun leven niet mocht hebben maar lang na hun dood hier samen herbegraven werden.
Het is een zeer bomenrijke begraafplaats waar je heel gemakkelijk je gevoel voor richting verliest omdat niet alle paden zo recht lopen als deze.
Dit is het graf van Ernest Caillat, ontworpen door Hector Guimard die ook de Art Nouveau metro ingangen van de Parijse metro heeft ontworpen.
Hier kan je goed zien dat het terrein niet vlak is, we zijn zover mogelijk naar achteren en dus omhoog gelopen. Hier zijn we nog niet halverwege.
Het kleine onopvallende graf van Jim Morrisson, zanger van The Doors, die hier in 1971 werd begraven. Op het graf staat de nieuw Griekse tekst - Kata ton daimona eautou - wat zou betekenen - hij schiep zijn eigen demonen- . Het graf wordt nog dagelijks bezocht door fans van over de hele wereld.
Het graf van Edith Piaff, één van onze reisgenoten had een bloemetje voor haar mee genomen.

Dit is het graf van Victor Noir, zijn ware naam is Yvan Salmon. Hij was een Franse journalist en een beruchte playboy. Hij leefde van 1848 - 1870. Hij wordt dood geschoten wanneer hij als secondant aanwezig is bij een duel en op dit graf ligt hij afgebeeld in de houding waarin hij gestorven zou zijn. Het bronzen beeld is gemaakt door A.J. Dalou. Opvallend is de glanzende plek bij zijn geslachtsdeel, dit komt doordat hij vanwege zijn reputatie als playboy nog steeds een symbool van vruchtbaarheid is en door veel vrouwen bezocht wordt in de hoop dat het hen zal helpen. Er liggen verse bloemen dus wie weet....
Het graf van Graaf de Lavalette en Gravin de Lavalette - de Beauharnais met een leuk familietafereeltje erop. De Gravin was een nichtje van Josephine de Beauharnais, de vrouw van Napoleon de Bonaparte. De Graaf behoorde tot de persoonlijke staf van Napoleon en voerde diplomatieke missies voor hem uit. Toen Napoleon in ballingschap zat werd de Lavalette gearresteerd en gevangen gezet. Hij wist te ontsnappen en reisde via Engeland en Nederland naar Beieren waar hij hulp kreeg van de familie van zijn vrouw.
Het graf van de familie Bouchon, het is lastig te zien maar ik geloof dat het oudste graf dat van Jean Baptiste Francois Bouchon is die leefde van 1759 - 1827.
Graf van de familie Frochot, hier ligt o.a. Nicolas Frochot begraven. Hij leefde van 1761 - 1828 en was degene die in opdracht van Napoleon het land aankocht van de Jezuïten om er een begraafplaats van te maken. Het monument werd ontworpen door Nicolas Bernard Raggi en bevat verschillende symbolen die met dood en begraven te maken hebben zoals de zandloper met vleugels die nog net zichtbaar is bovenaan en de twee treurende figuren links en rechts van de deuren.
Ook tegenwoordig kan men van alles laten maken voor op en aan een graf getuige de verschillende winkels tegenover de begraafplaats die hun waren aanprijzen in de etalages. Links een steenhouwer die marmerwerk maakt en rechts een begrafenisonderneming. Voor de lunch rijden we naar Roseraie de l'Hay, een rozentuin die wat minder makkelijk te bereiken bleek te zijn dan chauffeur Niels in gedachten had. De weg die hij volgde werd smaller en smaller.....
Tot we uiteindelijk links en rechts ingeklemd stonden en er voor de bus een auto wel heel ongelukkig in ons pad geparkeerd stond. Met de vereende krachten van een paar mannen en één vrouw werd de auto uiteindelijk aan de kant getild zodat we er langs konden rijden.
De rozentuin stond , hoe kon het ook anders, vol met rozen in alle kleuren, formaten en geuren.
Het was de bedoeling hier te lunchen maar daar was het personeel niet helemaal op ingesteld.
Eerst moesten we maar even een rondje lopen en wachten.
De rozen bewonderen.
En ja hoor eindelijk iets te eten, tenminste de meesten van ons.
Zo ook Berendina en ik maar een aantal van ons ging met een lege maag weer weg.
Onze volgende stop is de Jardin Albert Kahn, Albert Kahn was  erfgenaam van een zeer rijke familie met diverse familiebedrijven. Naast zijn werkzaamheden voor deze bedrijven hield hij zich ook bezig met fotografie en tuinieren. Wij bekijken vandaag vooral de oosterse tuin.

Via een omhoog lopend pad bekijken we een waterpartij eerst maar eens van bovenaf.
Op tafeltjes in het water staan diverse Bonsai bomen.
Sommigen zijn echt prachtig.
Ook een rode brug ontbreekt natuurlijk niet.
In het water zwemmen grote Koi karpers die heel dichtbij komen.
Water tot uitdrukking gebracht met behulp van minutieus neergezette stenen.
Theehuis met fraaie buxusbollen.
Er is nu geen theeceremonie maar toch even een kleine blik in het interieur.
Een leeuw zoals deze vaak bij tempels staan.
Gekiekt.
Stenen lantaarn.
Zijdelings werpen we een korte blik in de klassieke Franse tuin.
Maar dit vinden we toch mooier.
Als laatste gaan we naar Parc de Bagatelle dat aan het Bois de Boulogne grenst.

Waar men graag gaat paardrijden.
Bij de ingang staat een oude wagen, het lijkt een oude brandweerauto.
Het ommuurde Parc de Bagatelle is het resultaat van een weddenschap tussen de Graaf van Artois en koningin Marie Antoinette. Hij beweerde een petit Palais te kunnen bouwen inclusief een mooie tuin. Hij won de weddenschap. Latere eigenaren lieten het park vergroten en verfraaien.
Een prieeltje op hoogte, we moesten een wat wankel metalen trapje op om er te komen.
Vanaf het prieeltje konden we Wineke en Stijnie op de foto zetten.
Een leuk ruig paadje,
dat uitkomt bij een waterloopje waar je via grote stenen over heen kunt.
In de rozentuin treffen we bruiloftsgangers.
Een mooi plekje voor trouwfoto's.
 
Even verderop moet de iristuin zijn.
Dat klopt inderdaad.
Wat een prachtige kleuren hè.
Zo komt er een eind aan deze lange, lange dag waarin we ontzettend veel gezien hebben.
 

 



2 opmerkingen:

Jenny zei

Indrukwekkend die graven. Was er voor de andere mensen in jullie groep helemaal niets te eten? Leuk die watertuin met de bonsai-boompjes. groetjes Jenny

Karin zei

Hallo Jenny,
Ja die begraafplaats is echt een bezoek waard en ik hoop er zeker nog eens rond te kijken. Voor een deel van de groep was er door de trage bediening gewoon geen tijd meer nog iets te eten voordat we weer verder moesten. Ze hebben in de bus van groepsgenoten geloof ik koekjes o.i.d. gekregen.