SNEEUW SNEEUW SNEEUW

Tja dan doe je 's ochtend je gordijnen open en dan ligt er ineens een dikker pak sneeuw dan gedacht.

Je ziet hem denken...... heb ik dat.... moet ik tot mijn buik door de sneeuw....moet het echt?

Het is een sprookje, straks komt hopelijk de zon er nog bij.

Lukah 30-11-2012 (geboren op 25-11-2012)

Hè hè eindelijk weer eens even tijd voor mijn weblog. Afgelopen zondag 25-11-2012 werd zoals velen van jullie al weten onze tweede kleinzoon Lukah geboren. Vandaag gingen we als trotse opa en oma weer even op kraamvisite.

Maiko helpt bij het openen van de post.

Eindelijk even bij opa op schoot.

Opa john vind hem een mooie baby.

Oma Karin is natuurlijk ook supertrots op weer zo'n prachtig ventje.

Maiko is echt een grote broer en al is het soms best moeilijk om de aandacht te delen, hij doet het fantastisch.

Hij wil graag met mamma samen op de foto.

Ook nog even op zijn hobbelpaard.

Lukah heeft superblonde haartjes,wenkbrouwen en wimpers. Hier lijkt hij wel lekker bruin maar is gewoon een beetje geel nog.

Tuinenreis Ierland 2012, vijfde dag bezoek aan de National Botanic Gardens in Dublin en Dublin zelf

De laatste dag van onze reis is alweer aangebroken, door een verandering in het programma omdat een groot aantal mensen niet wilde kiezen tussen de botanische tuin of de stad werden we eerst naar de National Botanical Gardens gebracht en werden daarna vervroegd daar weer opgehaald om nog even door Dublin rond te lopen.

De koffers staan gepakt klaar, tijd om te gaan.

Voor de laatste keer rijden we door Enniskerry.

Langs het openbare toilet.

We bereiken Dublin waar we bij Trinity College een klein groepje afzetten die niet mee willen naar de botanische tuin.

Het is nog niet echt druk in de stad.

Beetje somber straatje met op de hoek een grote rode voordeur, Dublin staat bekend om zijn vele mooie voordeuren.

Ineens passeren we een vreemd voertuig, het is een amfibivoertuig waarmee zowel op land als op het water gereisd kan worden.

Ook hier weer tweetalige borden.

Nog een paar gekleurde voordeuren in kleine huisjes met een redelijk formaat voortuin.

Nou daar zijn we dan.

Het is een groot terrein dus we gaan meteen op weg.

De Victoriaanse kas is enorm en past niet op de foto dus maar even een filmpje met de telefoon gemaakt.

De constructie doet heel luchtig aan, geen zware ijzeren balken zoals in de Koninklijke Serres in Laken (België).

Er is heel veel te zien èn te ruiken in de kassen, heerlijke geuren omgeven ons.

Zo blijft het lekker vochtig hier.

Wat is de natuur toch ingenieus, prachtig hoor.

In de andere kas staan enorme bamboes.

Zo dik als een arm zijn de stengels.

Buiten liggen de borders in de volle zon.

De rotstuin.

Een enorme heksenbezem.

Een grote verscheidenheid aan Irissen, de één nog mooier dan de ander.

In een ommuurd gedeelte bevindt zich de moestuin.

Compleet met vogelverschrikker.

Vrolijke kleuren.

Polsdikke preien.

Rust, rust, rust.

Ook zij genieten er van.

Hoog boven hen geen heksenbezem dit keer maar een enorme bol Mistletoe.

Langs de rotstuin lopen we richting uitgang want we moeten al weer weg.

Het fraaie oude toegangsdraaihekje.

Nu op naar de binnenstad van Dublin.

In deze winkel kan je kijken welk wapen bij jouw naam hoort.

Dit vind ik leuk om te kunnen fotograferen omdat ik bijzondere herinneringen heb aan Molly Malone, het visverkoopstertje dat treurig aan haar einde kwam in Dublin.

Dit liedje leerden wij als zesde klassers(groep 8) voor de afscheidsavond van onze lagere school. Onze toenmalige meester was een groot liefhebber van Ierland en vertelde daar dus vaak over.

Door een smal straatje lopen we richting Powerscourt Townhouse Center, een overdekt winkelcentrum gevestigd op drie verdiepingen in een aantal oude gebouwen met een grote overdekte binnenplaats.

Beneden op de binnenplaats een leuk restaurantje waar we mooi kunnen lunchen.

Ook op de galerijen boven ons zijn kleine eetgelegenheden.

Een lekker broodje en een salade gaan er wel in. Dan nog even op zoek naar een boekwinkel.

Daarna is het tijd om naar de bus te lopen die ons weer naar het vliegtuig zal brengen. Als we eenmaal in het vliegtuig zitten lopen we een flinke vertraging op omdat de piloot wegens zwaar noodweer in Nederland geen toestemming krijgt om te vertrekken. De gevolgen op Schiphol zijn ook te merken, we wachten extreem lang op al onze koffers. Gauw het thuisfront gebeld dat het veel later wordt dan verwacht. Uiteindelijk zijn we pas ver na middernacht weer terug in Veendam.

Het zit er op, 5 heerlijke dagen in Ierland waar we weer boordevol indrukken zijn geraakt.